Што е победа, а што пораз?

ДПМНЕ успеа да го развие, за жал, најлошиот од видовите национализми во теориите и практиките на светските истории – во Македонија. Национализам на жртва или десничарска утопија на реактивен национализам, во основа ксенофобичен и исплашен македонски национализам. Тој за последица го има ова што го слушаме во сите досегашни кампањи, а и помеѓу нив, и што не можеме да постигнеме консензус за ниту една национална позиција во меѓународната политика, а и во внатрешната политика на интеретнички план! Овој и ваков национализам завршува во „коло на смртта“ или како го нарекуваат С. Фројд и Ж. Лакан „death drive“ - завршеток во парадокс, укинување на сопствените претпоставки и уривање на најголемо предавство на националните интереси на Македонците. 

Зошто национализмот на ДПМНЕ е предавнички национализам? 

Затоа што не успеваат да ги решат, а ниту да ги постават за решавање најгорливите национални проблеми, што историското време ги поставува пред нив, и да овозможат земјата да оди напред. Кога ќе дојде време за решавање на таквите проблеми, нацијата раѓа, или абортира квазилидери како во нашиов случај, кои се соочуваат и ја понесуваат одговорноста решавајќи го проблемот и овозможувајќи нацијата и државата да одат понатаму и да се развиваат. Така го реализираат националниот интерес за стабилност и развој на нацијата, неа ја заштитуваат на најдобар возможен начин. Пораз не е што имаме спор, како да е тоа наш избор? Блокирани не знаат како да се однесуваат со него, упатуваат дека други се виновни за него, упатуваат на референдум (што е отфрлање политичка одговорност) и не преговараат бидејќи се несигурни во себе и се плашат од тој процес. Консеквенција е - Македонија пропаѓа на скалата на меѓународниот рејтинг сѐ подолу, без крај. Изолацијата ќе има консеквенции на внатрешната стабилност и на меѓуетничките односи. Македонија нема пари, ниту сериозни инвестиции. Стратешки приоритети постојат само како  реторика.

Наспроти ова, ДПМНЕ и нејзиното лидерство паразитираат врз проблемите на нацијата, цицајќи ги соковите од потклекнатата под проблеми македонска нација, хранејќи го со нејзините стравови и страдање својот партиски рејтинг и партиска каса. Парадоксот е развивање и богатење на партијата, а слабеење на државата, нејзините институции и нација, до нивно заедничко уривање во самоукинување.  

ДПМНЕ не успева да ја заштити нацијата покривајќи ја со чадорот на НАТО и овозможувајќи нејзина внатрешна мултикултурна релаксација со тоа, а истовремено ја изложува на ветрометина нејзината кревка стабилност со уривање на меѓународниот углед на земјата, кој ѝ е суштествено важен за решавање на меѓународните проблеми. 

Значи, не знаат (и мислат како секој слаб ученик дека е невозможно) да го решат спорот со Грција, а да ги заштитат националните интереси (идентитетот и Уставот). Треба да престанат да лажат дека имаат позиција во спорот. Имено, имање  реторика што е неостварлива и за консеквенција има постојано слабеење на државата, не е позиција. Таква пoзиција, парадоксално, ДПМНЕ повторно јава на овие избори ЗАСИЛУВАЈЌИ ја без размисла за консеквенциите по државата.   

Паразитираат врз овој проблем развивајќи губитничка психологија кај Македонците дека сите се против нас и затоа не може да се успее. Не, против Македонците е ДПМНЕ и затоа Македонија не може да успее. Ако, со речникот на еден дипломат, до пред некоја година сите во ЕУ мислеле дека Грција е 80% виновна за спорот со нас, благодарение на внатрешната и надворешна политика на ДПМНЕ денес состојбата е најмалку 50-50% (и тоа дипломатот беше љубезен со мене за ова). Тоа е исходот на политиката на ДПМНЕ и затоа ја нарекувам – предавничка.

ДПМНЕ по 20 години независност допрва го отвори прашањето што се Македонците од Република Македонија, на шокирање на сите наши пријатели во светот, а богами и на шокирање на домашната јавност. Како изгледа во туѓи очи нација што по 20 години независна држава и, богами, векови борба за државност се прашува кои сме ние и КОЈА СУМ ЈАС?    

Таквиот кловновски пресврт нѐ акна од земја! Тие непромислени хохштаплери во врвовите на партијата, доволно моќна ваква колосална глупост јавно, како политика, да промовира, ја здрвија во џигер македонската меѓународна позиција. Оттогаш сме свиткани во појасот и не можеме да се исправиме. Тој подарок за нашите непријатели и за Грција посебно, не можеше да биде поголем.Затоа сметам дека политиката на ДПМНЕ е предавничка политика. 

ДПМНЕ не знае да ја прочита историјата на сопствената нација и држава и да ја протолкува на начин да обезбеди нејзина репродукција и развиток како модерна европска нација. Имено, ДПМНЕ од непознати за мене причини не може да се соочи и да се произнесе кон најзначајниот момент во историјата на македонската државотворност - антифашистичката борба во која со 150.000 луѓе под оружје, Македонците ја создадоа и својата прва држава. Таа антифашистичка програма и борба за Македонците е конститутивна за државата, за нејзината политичка ориентација во семејството на модерни европски нации. Тоа не е за Словенците, Хрватите, Србите, Италијанците и сите други кои и пред антифашистичката борба имале свои држави. За нас тоа е камен-темелник за нова етапа каде што не сме само државотворни, туку создаваме конкретно своја држава. Такви историски услови на среќа и провидение не се случиле на многу поголеми народи и нивните борби за држава. Ако една нација и политичка елита не знае (од идеолошки бариери, стравови, а и од историска неписменост) да се воспостави кон така темелна придобивка во својата историја - тури и к.... на таквата елита. 

Таква елита е стовариште на валкана потсвест на сѐ што отпаднало во историското чистилиште на сопствениот народ и сериозно ја загрозува неговата историска втемеленост како модерен европски народ. Поради тие соображенија сметам дека политиката и национализмот на ДПМНЕ е предавничка политика и предавнички национализам. 

ДПМНЕ во борбата за сопствена партиска превласт е подготвена да го жртвува Македонецот како граѓанин и како историски народ на кој треба да му служи и да го ослободи. Партијата го прави тоа на идеолошки план со развивање и искористување на најмрачните стереотипи за тоа што е Македонецот и која е неговата „судбина“! 

За да се храни од стравот и инфериорноста на Македонецот, ДПМНЕ ја создава, развива и ја искористува сликата за него, како вистински и автентичен само доколку е омразен и опкружен со непријатели (архетипот за македонската црвенкапа и четирите волка), кои му работат за главата, како изолиран и отфрлен од светските центри на моќ. Како предмет на омраза и заговор од неговите сограѓани Албанци, од кои треба постојано да се брани и да ги мрази „држејќи ги под контрола“ (ДПМНЕ сериозно ги растура придобивките од Рамковниот договор без трунка одговорност за стабилноста на државата од тој процес, а последниве избори ги води под мотивирачката парола: дајте ни глас против Албанците)?! Како народ поделен однатре во постојан штрек и во потрага по внатрешни предавници (кои се осмелиле слободно да мислат и да се згадат од нивниот архетип за инвалидот-Македонец). Сето тоа е хумус на идеологијата на ДПМНЕ за автентичниот Македонец, од која оваа партија се храни и политички профитира. Таа се рекламира како единствената што го брани ваквиот „Македонец со посебни потреби“ од сите погореспомнати аждери! Овој погубен проект на ДПМНЕ успева да го опие Македонецот во овие последни осум години агонија и пропаѓање. Затоа сметам дека политичката идеологија на ДПМНЕ е предавничка идеологија.       


Сите овие елементи заедно ја чинат целината и структурата на предавничката улога и политика на ДПМНЕ во Македонија - според мое мислење, најголема и најтраорна за позицијата на македонската држава, внатре и надвор. 

Убаво би било деконструкцијата до темел на таквата творба да почне наскоро, по претседателските избори во Македонија, што би направило мал, позитивен исклучок од правилото дека диктатурите на Балканот во време на транзицијата траат 10 години.

(„Либертас“)