Остани во своето дувло

Боже, каков комплимент сум му дал на Златко Теодосиевски кога, признавам, со грижа на совеста, дијагностицирав: „Луѓето од тој сој сакаат метафорично да се изразуваат со поза на циници, тие се умислени демиурзи кои се клокнале во височините, ама и таму не се среќни, туку страдаат од злото што на овој свет живеат и други, поинакви од нив. Ним сè им смрди, сè им пречи и гневот им ги одзема последните остатоци од разумот“. 

Сега гледам дека нашиот примерок ги усовршил простачките манири до тој степен што воопшто не му одговараат тие височини. Од гнев и од омраза ниту може да гледа, ниту може да чита, а камо ли да разбере и да одговори. Го научил само простачкото „Марш“. 

Тој е неприкосновен само во своето дувло и оттаму блуе отров, погани сè живо, зашто тоа е негова природна средина. Го извадиш ли на дневна светлина, створот природно го активира одбранбениот механизам: се подудува и испушта смрдеа. 

Глеј му го умот: требало да му бидам благодарен затоа што ми го проширил речникот, читајќи го него сум го научил зборот „арбитрарност“, а ако потраело „ова“ ќе сум научел многу! 

Па, тој не само што умислил дека е нешто, не само што е убеден во тоа, туку се напина во тоа да ги увери и другите. Дијагнозата мора да се дополни: тоа е класична патологија. И уште вели: „Не ви се лутам на навредите. Се сладам“. Типичен садомазохизам. Ете зошто барал увоз на психијатри. 

Да имаше трунка ум ќе знаеше дека кога некој е до гушата во измет, подобро е да не прета. Зашто сосема ќе потоне. Ама тој со тоа си е задоволен. Нека му е.Толку од мене.