Се насетува пролетта

Приказната нѐ води во древна Индија, кога разбојници киднапирале едно дете и му ја запалиле куќата. Кога таткото се вратил од тешката работа, се запрепастил оти видел само пепел. Помислил дека и неговиот син е пеплосан. Од тој ден страдниот човек деноноќно бил во плач. Поминувале недели, месеци и години, а неговите очи се топеле во солзи. Но, една ноќ детето успеало да им избега на разбојниците. Тропало на вратата на својот дом викајќи: „Тато, отвори, јас сум“. Но, човекот бил убеден дека маалски деца се шегуваат со неговата трагедија, па гласно молел да си заминат. Малиот помислил дека таткото негов веќе го има заборавено, па си заминал и никогаш веќе не се вратил.

Изгледа таква е и судбината наша. Разбојници нѐ покрадоа. Ни ги ограбија имотите. Ни ја одземаа слободата. Ни ја уништија иднината. Ни газеа по честа и достоинството. Направиле свеста и совеста да се купуваат и продаваат на црн пазар, каде што на само мал број им успеело да купат работа или функција, а на сите други им преостанаа само празни ветувања и лаги. Уште продолжува тој пазар каде што ситни души се продаваат за ситна пара. Сега велат дека системот ги натерал на избор меѓу две зла. А тие ги избрале двете и завршиле во мрак. А мрачните сили затемнеа сѐ живо кај нас. Мракот се ширел со светлосна брзина. И дојдовме до ова дереџе. Конечно државата е доведена пред колапс и дестабилизација. На меѓуетнички план веќе наликуваме на Газа. На економски план сме блиску до Сомалија и до Еритреја. По демократски стандарди сме рамни на Зимбабве. А по сиромаштијата и задолжувањето ни нема конкуренција, оти сме на самиот врв.

Власта глумеше „патриот“. За едниот национализам беше слепа, а за другиот големо око. За едниот глува, а за другиот големо уво. Едниот го стимулираше, а другиот го провоцираше. Само за да има две зла, за да се храни ѓаволот. Ги напаѓаше Грците, а епохално работеше за нив. Жив Тројански коњ. До ваква одлична дипломатска и инфраструктурна позиција Грците не ќе можеа да дојдат ни со најсовршена дипломатија, ни со астрономска сума пари, ни со подарување острови. Кај нив нашиот премиер заслужува да биде прогласен за херој на векот. Им подарил стратегиски важни наши проекти, вредни дваесетина милијарди евра (Коридорот 8, автопатот, гасоводот, оптичкиот кабел, далноводи итн.). А колку ќе заработевме од нив, никој не може да пресмета. Сега се фалиме со можен крак од гасоводот „Јужен тек“, а тој сѐ уште е сон. Главната траса на тој нафтовод е околу 400 километри далеку од нас. А зошто Русите би инвестирале 350 милиони евра за наш крак, кога не сме примамлив пазар! Дури и да се случи, тоа ќе биде само за наше снабдување, а ја пропуштивме транзитската улога што ја имавме. Ја трампавме за антика. Тоа не може да се мери со пари. Сега од балкански крстопат останавме балканско слепо црево. Изгореа дебели милијарди од античкиот оган запален во срцата на неуки луѓе. Неодамна беше одлучено и мегапроектот ТАП (трансјадранскиот гасовод) вреден три милијарди евра да помине низ северна Грција и Албанија, па до Западна Европа. Ние пак со празни раце.

Сега го допревме дното. На вистината тука веќе не ѝ требаат многу зборови, ама на лагата сѐ повеќе ѝ фалат. Паднаа лагите за осумте милијарди инвестиции, за економскиот раст меѓу 6 и 8%, за енергетскиот бум со Чебрен, Галиште, Бошков Мост, Луково Поле, Света Петка. Паднаа ветениот стандард, вработувањата, квалитетот на здравството, образованието. Дигнати останаа само спомениците и пералниците. Дефицитот во 2006 година беше околу 28 милиони евра, а сега е десетпати повеќе. Тоа нѐ уништи. За седум години се потрошени астрономски 20 милијарди евра, а ние тонеме во сиромаштија, коси „белата чума“, страдаат луѓе и семејства. Тонеме оти со години нашиот брод пловел без компас. Него го управувале пирати, а во неговите едра дувале лаги создадени од гебелсовци на Илинденска. Со години се задушуваше јавниот збор во време кога требаше да се слушне не само кажаното туку и премолченото. А, за жал, кај нас луѓето можеа да зборуваат отворено само зад затворени врати.

Во меѓувреме, Грците ја завршија нивната „Игнација“ во должина од 640 километри од Кипи до Игуменица, со што Коридорот 8 си легна во гробот. Србија во последниве две години изгради патишта во вредност од 1,5 милијарди евра (посебно модерниот автопат Нови Сад-Хоргош), а интензивно си работи и во делот на Коридорот 10. Албанија го финализира супермодерниот автопат Драч-Кукс-Морина. Хрватска години наназад отвора долги тунели со најмодерни стандарди и се доближува до Дубровник. А ние антички, ќе јаваме мазги, коњи и магариња. Овие злодела веќе не може да се сметаат само за промашувања, туку во нив внатре и во заднината се кријат тешки кривични дела, за газење по демократијата и институциите, за перењето пари, за невидениот криминал, за затворање невини луѓе, за поттикнување омраза и за што уште не.

Работите брзо се менуваат. На тој народ што осум години знаел многу да слуша ама ништо да не гледа, сега му се случува спротивното. Изгледа слободата, правдината и сѐ што е нормално ни тропа на вратата. Не смееме да се збуниме дека некој се шегува со нашата трагедија. Мора да обзнаниме дека ни доаѓа пролетта.

Објавено во „Слободен печат“

Не е дозволено преземање на оваа содржина или на делови од неа без дозвола од редакцијата на Плусинфо