Срцето на анакондата

Една стара кинеска приказна почнува како некое сиромашно дете со име Сјао Ли, живеело без родители и во многу тешки услови. Со помош на добри луѓе, некако преживеало, па дури посетувало и школо. Еден ден, враќајќи се од училиште, видело големо јајце од анаконда. Го однело дома и со големо внимание се грижело, се додека од него не излегла голема змија. Ја негувал, ја хранел, ја чистел, а таа возвраќала со голема љубов. 

Поминало некое време и во царството се разгласило дека тешко се разболела ќерката на првиот министер. Дворските лекари кажале дека таа може да оздрави само ако и се направи лек од левото око на жива змија. Сјао Ли ја замолил својата љубимица да му направи животна услуга, со што тој ќе се збогува од мизеријата. Лекот успеал и Ли за кратко време стасал до трет човек во царството. Бидејќи немал повеќе време да се дружи со змијата, ја пуштил во џунглата. Штом добил голема власт, Ли станал до крај неодговорен и немилосрден кон луѓето. На замерката зошто е склон кон толку злоупотреба, тој одговорил: „Несреќата на едниот донесува среќа на другиот“. 

По некое време, умрел првиот министер. Кралот се прибрал неколку дена, за да размисли кого да стави на негово место. Но, во меѓувреме, се разболела и ќерката на кралот. Дворските лекари констатирале дека нејзиниот спас е десното око на жива анаконда. Сјао Ли тргнал накај џунглата и ја замолил змијата за да му го подари и десното око. Таа со широко срце го направила тоа. За чудо, ќерката на кралот оздравела, па дури и се омажила за Ли. 

Тој многу брзо се стекнал со големо богатство и власт, па дури не се воздржувал и јавно да ја каже својата изрека: „Несреќата на едниот донесува среќа на другиот“. Сега тој пред себе имал само една единствена пречка на патот за прв владетел на државата. И фрлил око на врвната позиција на кралството. Барал начин како побрзо да го елиминира кралот. Лекарите, кои сега веќе во целост му биле потчинети, сугерирале срце од жива змија како најделотворен отров. Ли пак се обратил до својата сакана анаконда со трета молба. Таа широко ја отворила устата, а Ли, занесен во среќата дека конечно станува крал, бил голтнат од својата пријателка змија.

Во принцип, власта на немилосрден начин ги јаде тие што најнемилосрдно ја злоупотребиле. Нашата власт го доби левото око од луѓето за да им ги реши проблемите, а таа постојано им создаваше нови; за подобра економија, а таа доведе до петта најслаба економија на светот; за поголемо вработување, а таа испрати 400 илјади млади надвор од земјата; го доби окото за да ги отплати долговите, а таа до гуша не задолжи; за да им помогне на живите души, а таа потроши милијарди за мртвите души; за да ја развие демократијата, а таа не доведе до сериозна диктатура. 

Власта го доби и десното око за европската перспектива, а добивме античка деструктива. Со години не лажеше дека до крај ќе се бориме за победата дури и да загубиме се, а нам ни се случи второто. Сега бројката на несреќните опасно се наближува до бројката на жителите. До тука не доведоа празни души со празен морал, ама полни сметки. Ја презедоа нашата иднина во свои раце и ја задавија. И сега ни станува јасно дека „љубовта“ на власта ни стана поопасна од „омразата“ на Грците. Но, изгледа дека лажната среќа ни го одзела умот, ама вистинската несреќа ни го враќа.

Ердоган се жалел дека некоја невидлива рака, или нешто како наддржава, апси синови на министри, фунционери (па и синот на премиерот се бара). Тешко му е да сфати дека таа „наддржава“ се државните институциите на системот, кои функционираат согласно законите, а не соодветно личните желби на луѓето од власта и подземјето. Тие се истите тие институции што нашата власт ги претвори во партиски штабови. Или во сервис на подземјето. Е па, светско чудо ќе биде ако никој нема да одговара за ваквата состојба. 

Изминативе години, а и оваа што поминува, треба да ги именуваме за години на молчењето. Во наредната година се очекува да ни се случи - година на викањето и урлањето. Или, пак, само уште една година на лелекањето. Па нели сиве овие години молчевме? Власта трошеше расипнички, а ние молчевме. Криминалот до гуша, а правосудните органи молчеа. Уставот се кршеше и се распоруваше, а Уставниот суд молчеше. Се случуваше ерозија на системот и на институциите во сите нивоа, а медиумите молчеа. Дури и го фалеа системот и најлошото.

Поради толкаво молчење, се очекува наредната година да се случуваат големи викања или урлања. Угледниот британски „Економист“ ни предвидува висок степен на социјални немири. Но, и тогаш владините медиуми ќе објават дека урламе од среќа. Власта цело време се фалеше со „дуинг бизнис“, а тоа е само лажна мамка, за да се покрие горката реалност дека сме најсиромашна држава во Европа, а меѓу осумте најсиромашни држави на светот. Власта сакаше да ги поткупи и светските медиумски магнати со комерцијални нарачки – Си-Ен-Ен и  „Фајненшл тајмс“ - но тие ни си ги зедоа парите и веќе следниот ден објавија дека Македонија пета во светот по лоша економија, осма по мизерија, меѓу првите по колективната несреќа. 

Е па, повелете молчете и наредната година. Со тоа ќе ја замолчиме и газењето на сегашноста и иднината наша и на нашите деца. Изгледа дека некој се спрема да оди да му го побара срцето на анакондата.

Објавено во „Слободен печат“.

Не е дозволено преземање на оваа содржина или на делови од неа без дозвола од редакцијата на Плусинфо.