Блиску до Блискиот Исток

Богат студент н неговиот професор, шетајќи се по поле, здогледале сиромашен човек, како мачно го обработува земјиштето.

„Ај да се пошегуваме со сиромавиот - предложил студентот. Ќе му ги скриеме чевлите и ќе се скриеме зад грмушките, за да ја тестираме неговата реакција“.

Професорот не се согласил со таквиот предлог, туку инсистирал на нешто сосема спротивно.

„Да направиме вака - наложил професорот: Во секој чевел од селанецот да ставиме по еден златник, па потоа да се скриеме, за да видиме како ќе реагира“. 

По завршувањето на работата, селанецот отишол да се подготви и да си замине дома. Се зачудил кога во двете негови чевли нашол голема вредност. Паднал на колена, со главата вперена кон небото и плачејќи, на сиот глас, почнал да вика:

„Господе драги, благодарам што конечно се смилува и ги уважи моите вечни молитви, за да ми ги скратиш пеколните овоземски маки. Конечно, барем децата мои ќе престанаат да плачат поради гладта. А и болната неподвижна жена ќе можам да ја носам на лекар“. 

Профосорот го погледнал студентот, чии очи веќе биле наполнети со солзи и рекол: „А што ќе се случеше да се пошегувавме со неговата трагедија?“

Нашите водачи подог период се шегуваат со трагичната судбина на два милиона луѓе, кои сега повеќе се плашаат од животот, отколку од смртта. Направија човечкиот живот да нема поголема вредност од едно обично гласачко ливче. При ваква трагикомична состојба, на луѓето им преостанува очајно да се молат: „Господе, чувај нѐ од власт која гради минато, а урива иднина; која ветува мед и млеко, а остварува лук и вода; која се додворува на Господа, а флертува со ѓаволот; која прокламира слобода, а практикува диктатура; која проповеда морал, а практикува криминал; која ни го ветува небото, а го реализира потземјето; која се колне во вистината, а живее со лагата... Чувај нѐ, Господе, ако нешто останало за чување“.

Уште во почетокот од владеењето на ова власт се насетуваше тежнение кон сериозна антидемократичност. Власта премногу зборуваше, а интелектуалците премногу молчеа. Изгледа лесно го конвертираа правото на јавно говорење за лични пари. Со невиден популизам, беше лансиран лажниот преродбенички дух во сечиј двор, во сечиј дом, во сечија глава, во сечија надеж. Го имаше дури и во брачните кревети. Се наментнуваше уверувањето дека тоа што им се случува на лугето не е секојдневие, туку ретка благословена среќа, што може да се случи само еднаш на илјада години. Иако, во суштина, се работеше за бледа имитација на злопамтената маоцетунгова културна револуција. „Нека цветат стотина цвеќиња“.

„Нека се градат стотина училишта“. „Нека се подигнат стотина хидроцентрали и брани“. „Нека се засадат милиони фиданки“. „Нека се инсталираат стотина илјади компјутери“. И ред други слогани, слатки за увото, ама горки за вистината. Горки, оти цвеќињата брзо овенаа, училиштата се претворија во шупи, хидроцентралите ги однела водата, фиданките не успеаја да станат трупци, компјутерите завршија во депонија...Сѐ падна во вода и сега сфаќаме дека цело време сме биле хранети со празна лажичка.

Нѐ зафати рекордна сиромаштија, поради која овие шест години над сто илјади граѓани трајно ги напуштија своите огништа и се претворија во стока за извоз. За шест години го дуплиравме надворешниот долг, а десет пати го зголемивме внатрешниот долг. А ниеден продуктивен проект на виделина. „Скопје 2014“ ќе остане историски срам, кој ќе ја симболизира фатална финансиска пирамида, во чии темели е скриено богатството на умноболните фараони.

Фараони кои добро го пронашле времето што ние го изгубивме. Овој проект има за цел лугето да ги држи на небо, за да не видат што се случува во потземјето. Што сѐ ќе добија граѓаните со оние 400 милиони евра, колку што чини оваа перална? Економистите велат дека да беа тие пари рационално вложени, во економијата, во вид на поволни кредити, ќе добивме најмалку 200.000 нови работни места, директни и индиректни. Ќе се спасеа многу луѓе од маките и бедата, а парите пак ќе се вратеа, за повторно вложување.

За само 100 милиони евра ќе се изградеше најмодерна поликлиника во регионот, со комплетна опрема за сите болести, со што државата ќе заштедеше неколку десетина милиони евра годишно и многу човечки животи. Но, власта продолжува да се шегува со граѓаните, чии животи сега вредат помалку од еден безживотен споменик. Но, власта и за ваква хаварија си имаше силна медиумска логистика, до ниво што и пеколот да ни го прикаже како да е рај. Сервирајќи ни радосни лаги, а скривајќи ги тажните вистини, упорно настојуваше да нѐ убеди дека подобар од белиот ангел е токму црниот ѓавол.

А што можеме друго да очекуваме од власт способна талентирано да го суспендира право, да урива системи, да уништува институции, да гази по човечкото достоинство, да затвора медиуми? Од водачи, кои цело време настојуваат да се прикажат како стебла полни со плодови, а всушност, се само соголени и напуштени суви пустински стебла, каде што се гнездат мршојадци? Газиме во седмата година од ваквото владеење, а власта продолжува и понатаму да се движи со помош на лаги и манипулации. Најголемата лага беше спорот за името, со кој веќе седум години ги маскира своите дубиози.

Пред шест години, проблемот со името беше на пат да згасне, ама силните антички ветришта пак го разгорија.Странците продолжуваат да нѐ охрабруваат дека сме ги динамизирале реформите, дека сме направиле добар прогрес, дека се движиме кон вистинската насока, верувајќи дека ако го решиме името, кое и за нив е морален товар, лесно ќе нѐ сместат на колосек.

Наредните месеци ќе покажаат дали конечно ќе се реши овој проблем, што самата власт дополнително го надува, или пак тоа ќе биде уште една лага, со што, сосема извесно, ќе навлеземе во една многу понеизвесна фаза. Пред неколку години, многумина мислеа дека е рано за зборување, ама сега стана доцна за молчење. Требаше премеирот да отиде на курс кај Заев во Струмица, а не да го насочи кон Шутка. Веројатно тој ќе го подучуваше како е можно во еден мал град да се изградат 48 нови фабрики и седум откупни центри, со вкупно 5.500 нови работни места. И тоа во услови на опструкција. А ние, за жал, се поблиску сме - до Блискиот Исток.